Al bijna weer voorbij

Hallo allemaal!

Het is weer een tijd geweest sinds ik een blog geschreven heb, dus hier is er nog een voordat ik weer terug in Nederland ben. Ik zal er ook nog een schrijven als ik terug in Nederland ben, als afsluiting en terugblik op de reis in het algemeen.

Ik werk nog steeds elke dag bij Ons plek, en voel me daar ontzettend goed bij. Het is leuk werk om te doen, en voel me goed op mijn plek. Elke dag is anders, en vaak een ontzettende chaos, maar wel leuk. Er zijn nieuwe kinderen bijgekomen, en ook weer een aantal weggegaan. We zijn nu met 23 kinderen, hoewel er vaak een aantal niet zijn. De ouders hebben vaak geen zin om hun kinderen naar school te brengen, of zien het belang er niet van in. Dat is moeilijk, omdat wij zo graag hun willen helpen om in Graad R of Graad 1 te laten komen (Graad R is kleuterschool en Graad 1 is ongeveer groep 1 of 2). Gelukkig zijn de meeste in de klas wel toegelaten in een school, en die komen vanaf volgend jaar in de naschoolse zorg, en niet meer bij ons.

We hebben met de kinderen ook een aantal leuke dagen gehad. Op hemelvaart kwam een kerk de kinderen verwennen. Ze hadden een clown ingehuurd, en zorgden voor genoeg eten voor de hele voorschool en naschool. Verder kwamen er ook mensen met konijnen, cavia’s, schapen en ganzen die ze konden aaien.

Er is ook een bezoekje aan de tandarts geweest, waar ze allemaal op de stoel mochten zitten en leerden over tandenpoetsen. Veel van hun hebben rotte tanden, of alle tanden zijn al getrokken. Het is zielig om te zien. We hebben een jongetje die bijna geen boven tanden meer heeft. Al zijn eten moet geprakt worden, anders krijgt hij het niet naar binnen.

Helaas zijn er ook minder leuke bezoeken geweest. Een van de kinderen, Jaco is overleden aan kanker. Hij was voor het laatst in Januari op school, dus ik heb hem niet meer gezien. De kinderen die hem kenden zijn naar de begrafenis geweest, en hebben voor hem gezongen. Veel van hun snapten het niet, en het is ook moeilijk om uit te leggen. De organisatie Helpende Hand heeft betaald voor de begrafenis, omdat de ouders hiervoor geen geld hadden.

Ik heb jammer genoeg moeten stoppen met de bijbel-club, doordat er een groot tekort aan mensen werkt bij Ons plek. Elke hand is nodig, en we hebben op het moment allemaal werk voor twee.

Verder heb ik ook een organisatie bezocht in Kaapstad. Een kerk daar doet uitreik aan de straatmensen van Kaapstad, en wij zijn mee geweest om te zien wat ze daar doen. Ik ben met een groepje van 3 andere meisjes (die vaker dit werk deden), Kaapstad bij nacht in gegaan, waar we met prostituees hebben gepraat. Het was ontzettend indrukwekkend om hun te horen praten en te vragen voor gebed. Veel van hun zijn uit Nigeria gelokt met verhalen van rijkdom. Hier wordt hun paspoort afgepakt en worden ze aan het werk gezet. Als ze echt van de straat af willen, en ook durven om die stap te nemen worden ze opgevangen door de kerk. Die zorgt voor scholing, betaalt hun flat en helpt hun met een nieuw leven opbouwen. Het project heet ‘Stop It!’

Nog ongeveer 1 maand hier en dan ga ik weer naar huis. Het is een raar idee om van deze plek afscheid te nemen, nu ik er zo lang ben. Maar ik heb ook wel zin om naar huis te gaan, en iedereen weer te kunnen zien. 5 maanden is toch wel lang….;)